Mustafa. Sümeyra Muştu OKŞAN Şiiri
Mustafa
Bir çocuk gördüm geçen gün sokakta
Sabahın köründe kir pas içinde
Üşümüş elleri tir tir titriyordu
Yine de etrafı ısıtan bir gülüşü vardı.
Dedim ki :”Yavrum bu saatte,
Ne yaparsın sen bu ıssız sokakta?
Aç mısın, açıkta mısın de bakayım bana.”
Dedi ki:”Abla, çalışmalıyım
Çalışıp aileme bakmalıyım
Bu yüzden düştüm işte yollara
Çöpleri karıştırmalı, ekmek paramı çıkarmalıyım.”
Dedim ki”Yavrum sen daha çok küçüksün
Bu yük ağır değil mi sana?”
Dedi ki:”Ağır değil be abla,
Asıl yük çalışmamaktır
Çalışmayıp aileme bakamamaktır.”
Dedim ki:”Annen, baban yok mu senin?”
Dedi ki “Var ama ikisi de hasta abla.”
Boynunu büktü, sustu bir anda.
O sustu, ben sustum oracıkta
Toparlayıp kendimi “Aferin evlat”dedim ona
Bundan sonra ben de bir abla olayım sana
Gözleri parıldadı bir anda
Koştu geldi, sarılıverdi bana.
O görmeden sildim gözyaşlarımı
Sımsıkı sarıldım ben de ona.
Dedim ki “Söyle bakalım adını ablana”
Dedi ki” MUSTAFA benim adım abla”
Dedim ki:”ATA’mızın adını taşıyorsun
Onun gibi dürüst,onun gibi çalışkansın.”
Teşekkür ederken gözleri dolu doluydu
Kalktı güçlü bir şekilde yola koyuldu
Bense bakarken arkasından
Almıştım dersimi ders vermeye giderken
‘ASIL YÜK ÇALIŞMAMAKTIR,
ÇALIŞIP AİLESİNE BAKAMAMAKTIR.’
..
Sümeyra MUŞTU OKŞAN
25 Haziran 2020
