Bağlanmayacaksın bir şeye, öyle körü körüne. Can Yücel

Bağlanmıyacaksın. “O olmazsa yaşayamam.”
demeyeceksin.
Demeyeceksin işte.
Yaşarsın çünkü. Öyle beylik laflar etmeye
gerek yok ki.
Çok sevmeyeceksin mesela. O daha az
severse kırılırsın.

Ve
zaten genellikle o daha az sever seni, Senin onu
sevdiğinden.
Çok sevmezsen, çok acımazsın.

Çok sahiplenmeyince, çok ait de olmazsın hem.

Hatta elini ayağını bile çok sahiplenmeyeceksin.
Senin değillermiş gibi davranacaksın.
Hem hiçbir şeyin olmazsa, kaybetmekten de
korkmazsın.
Onlarsız da
yaşayabilirmişsin gibi davranacaksın.
Çok eşyan
olmayacak mesela evinde. Paldır küldür
yürüyebileceksin.
İlle de bir şeyleri
sahipleneceksen, Çatıların gökyüzüyle birleştiği
yerleri sahipleneceksin.
Gökyüzünü sahipleneceksin,
Güneşi, ayı, yıldızları… Mesela kuzey yıldızı, senin yıldızın olacak. “O benim.” diyeceksin.
Mutlaka sana ait
olmasın istiyorsan birşeylerin… Mesela gökkuşağı
senin olacak.
İlle de bir şeye ait olacaksan,
renklere ait olacaksın. Mesela turuncuya, yada pembeye.
Ya da
cennete ait olacaksın. Çok sahiplenmeden,
Çok ait
olmadan yaşayacaksın.
Hem her an avuçlarından kayıp
gidecekmiş gibi, Hem de hep senin kalacakmış gibi
hayat.
İlişik yaşayacaksın. Ucundan
tutarak…